ده‌ها زن افغان سالانه در کابل، پایتخت این کشور شب شعر برگزار می‌کنند. مراسم امسال نخستین برنامه شب شعر زنان افغان از زمان به قدرت رسیدن طالبان و سلب آزادی از زنان و دختران این کشور است.
انجمن فرهنگی-اجتماعی میرمن برای برگزاری این رویداد نادر فرصتی پیش روی زنان شاعر و ادیب افغان قرار داده تا در آن از درد و رنج از دست دادن حق کار و تحصیل و ممنوعیت موسیقی سخن بگویند.
برگزارکنندگان این مراسم نگران بودند که با دعوت از افراد، آنها را در معرض خطر طالبان قرار دهند. به همین خاطر تلاش کردند تا برای پایان دادن به این نگرانی‌ها از شمار کمتری از زنان برای حضور در این مراسم دعوت به عمل بیاورند.
«بسیار دردناک است که آهنگ و احساس را از ما گرفته‌اند»
اوگای امیل، یکی از برگزارکنندگان این رویداد می‌گوید: «در کشوری که آهنگ و موسیقی حذف و ذبح می‌شود، ظلم بزرگی روی می‌دهد. فکر نمی‌کنم اسلام با چنین چیزهایی مخالف باشد. همچنین نمی‌توانم بفهمم این کدام الگوی اسلام است که با همه زیبایی‌ها سر دشمنی دارد. واقعا بسیار دردناک است که آهنگ را از ما گرفته‌اند، احساس را از ما گرفته‌اند.»
او همچنین می‌افزاید: «ما هنوز می‌ترسیم. چنانچه با اطمینان کامل در اینجا حاضر نشده‌ایم. خطر و تهدید را به جان خریده‌ایم. چنین مراسمی احتمالا مطابق رویکرد [طالبان] نخواهد بود.»
«ترس را کنار بگذاریم»
لما رحمانی، دانشجوی ادبیات و شاعر که در این شب شعر حضور یافته نیز از دیگر زنان افغان می‌خواهد که ترس را کنار بگذارند: «فکر نمی‌کنم مساله ترس در میان باشد، مساله تنها مطالبه حقوق خودمان است و نباید در این زمینه بترسیم. اگر مردی از مطالبه حقوق خود خجالت نمی‌کشد و نمی‌ترسد، چرا زن نباید حق خود را مطالبه کند؟»
مینا نظری، شاعر و نویسنده نیز تاکید دارد که به عنوان یک شاعر از شعر برای کمک به دختران افغان استفاده می‌کند: «به عنوان یک شاعر و نویسنده وظیفه خود می‌دانم که برای دختران شعر بنویسم و صدای رسای آنها باشم. دست‌کم اگر کاری از دستم برنمی‌آید می‌توانم با شعرهایم صدای آنها را به گوش دیگران برسانم و حقشان را طلب کنم.»
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 29 در انتظار بررسی : 4 انتشار یافته : 25